Op 12 september is de kiezer weer aan het woord. Na de val van het gedoogkabinet Rutte-Wilders-Verhagen wordt er door alle partijen hard gewerkt aan een verkiezingsprogramma en een kandidatenlijst. Bij de ene partij verloopt dat schijnbaar soepel en als vanzelf, bij de andere partij gaat dit proces gepaard met tumult en pijntjes. GroenLinks heeft zich in de afgelopen maand niet van haar meest doortastende kant laten zien. De lijsttrekkers procedure ontplofte in het gezicht van het partijbestuur en leverde smalende reacties op in de pers en bij kiezers van andere partijen. Vele reacties hebben ook mij bereikt, in de trend van "GroenLinks? Dat is toch dat splinterpartijtje dat met een publicitaire zelfmoordactie bezig is?" (Ik laat het aan U om in te vullen van welke kant deze opmerking kwam).
Ook de adviezen van de kandidatencommissie gingen niet zonder intern (en extern) debat aan ons voorbij. Voeg daarbij de nog immer na sudderende Kunduz-affaire en de vooralsnog lage peilingen, en het zal duidelijk zijn dat GroenLinks nu niet direct de meest succesvolle periode in haar bestaan beleeft.
Maar.. Zoals een bekend Nederlands filosoof in Barcelona al eens zei: "Elk nadeel heb zijn voordeel". Wie door een dal(letje) gaat houdt zich vast aan de basis. En in perioden van tegenspoed wordt die basis daarmee glashelder: GroenLinks stond, staat en zal altijd blijven staan voor een duurzame maatschappij waar iedereen de kans krijgt zijn of haar talenten ten volle te benutten. Het concept verkiezingsprogramma is doordesemd van deze uitgangspunten en maakt ze zo goed mogelijk concreet.
Voorbeeld? GroenLinks wil duurzaamheid en economie verbinden in een "groene deal". Dat wordt pas aansprekend wanneer je zegt dat investeren in duurzame energie de woonlasten, ook voor diegenen die de lasten nauwelijks kunnen opbrengen, naar beneden zullen brengen. Omdat we niet langer willen drijven op een olie-economie, die niet alleen vervuilend is, maar ook door toenemende schaarste steeds duurder wordt. Omdat we toe willen naar zonne-energie, die onbeperkt voorradig is en binnen korte termijn goedkoper zal zijn dan energie uit fossiele brandstoffen. Daarmee staan we niet alleen voor een duurzamere toekomst maar helpen we de mensen die het hard nodig hebben de kosten van hun levensonderhoud te kunnen blijven opbrengen.
Nog een voorbeeld? GroenLinks wil belasting op vervuiling verhogen, maar tegelijk belasting op arbeid verlagen. Daarmee stimuleren we niet alleen duurzaamheid maar werken we ook volop aan werkgelegenheid. Dat zijn geen abstracte maatregelen, maar grijpen direct aan op het vlot trekken van onze economie.
Nederland bevindt zich in een crisis. Die lossen we niet op zonder dat ook pijnlijke maatregelen worden genomen. GroenLinks loopt daar niet voor weg, maar wil de verantwoordelijkheid voor dergelijke maatregelen dragen. Dat wil niet zeggen dat we die maatregelen graag nemen. Maar daar waar de publieke sector - zorg, sociale voorzieningen - onder druk staat van een economie in zwaar weer, helpen noodverbandjes en pleisters niet. Daar is een grondige operatie nodig om de patiënt er definitief weer bovenop te helpen. Om er voor te zorgen dat we ook in de toekomst in staat zijn om goede, betaalbare zorg aan te bieden en om mensen die het door welke omstandigheid dan ook niet zomaar redden in de maatschappij een sociaal steuntje in de rug te kunnen blijven geven.
Het zijn deze boodschappen waar we de komende maanden de straat mee opgaan. De GroenLinkse uitgangspunten zijn concreet gemaakt in het verkiezingsprogramma, nu is het aan ons om de kiezers te overtuigen. Niet met kreten of vage beloftes. Maar met een goed onderbouwd programma, waar we in geloven en ons sterk voor maken. Om ons in te zetten voor een duurzame, sociale toekomst voor iedereen.
Ik ben er klaar voor. Ik hoop U ook.