De vraag naar zorg groeit, terwijl er minder geld voor beschikbaar is. Dat betekent dat het belangrijk is te we­ten waar mensen écht be­hoefte aan hebben.

Vandaag publiceerde De Gelderlander een opiniestuk van Marieke Overbeek, raadslid voor GroenLinks Arnhem, over dit onderwerp. Lees het hier (of op pagina 35 van de papieren krant)!

 

Steeds meer mensen klop­pen met de vraag om zorg aan bij de gemeente, die een groeiende verantwoor­delijkheid heeft voor het lokale aanbod en de manier waarop dit is geregeld. Zo beslist het stadsbe­stuur in 2013 over de nieuwe aanbe­steding van de thuiszorg en komen er taken vanuit de ggz en de AW­BZ te vallen onder de Wet maat­schappelijke ondersteuning, voor de uitvoering waarvan het bestuur eveneens verantwoordelijk is.

De samenleving vergrijst. De vraag naar dienstverlening en zorg in ei­gen huis neemt toe. Er is een drei­gend tekort aan personeel en we hebben minder geld te besteden aan zorg. Dat zijn zo een paar rede­nen waarom we moeten kijken naar de manier waarop we de zorg regelen. Vernieuwing en creativi­teit zijn nodig om goede zorg te kunnen blijven bieden. Daarbij is het belangrijk dat elk mens zoveel mogelijk de baas is en blijft over zijn eigen leven. Goede zorg bete­kent dat je mensen zoveel mogelijk ondersteunt op basis van wat ze zelf kunnen en samen met hen naar oplossingen zoekt om beper­kingen weg te nemen.

Als we nu over zorg praten, gaat het vaak over producten en den­ken we in standaarden. We maken hokjes en die maken we zo klein dat mensen die zorg nodig hebben er vaak niet in passen. Dat kan an­ders, want zorg is persoonlijk. Goe­de zorg begint met vragen wat ie­mand nodig heeft en dan ook echt luisteren naar het antwoord.

Een voorbeeld. Een oudere vrouw meldt zich bij de gemeente. Ze is slecht ter been, in en om het huis redt ze zich nog net, maar ze komt weinig de deur uit en ze is bang eenzaam te worden. In het gesprek vallen twee dingen op: 1. de vrouw trekt er helemaal niet graag op uit.

Ze vindt het te onoverzichtelijk op straat en weet ook niet zo goed waar ze naartoe zou moeten. 2. Ze blijkt dol op tuinieren en heeft een fijne tuin, maar het onderhoud wordt een probleem. Degene met wie ze het gesprek voert, weet toe­vallig dat een basisschool in de buurt graag een schooltuin zou hebben en besluit de vrouw en de school in contact te brengen. De kinderen zijn blij met de tuin, de vrouw is blij met het leven voor haar deur en de aanspraak.

Komende jaren wordt flink bezui­nigd op zorg. Vervelend, maar on­ontkoombaar omdat de kosten de pan uit rijzen en het kabinet wei­gert extra in zorg te investeren. Het is de taak van de overheid de kwetsbare mensen in de samenle­ving te beschermen. Met minder geld wordt dat steeds moeilijker.

De gemeenteraad en het college van burgemeester en wethouders van Arnhem moeten daarom wor­den gehouden aan de afspraak in het Lenteakkoord dat de zorg voor de mensen in de stad ondanks de bezuinigingen op peil blijft. Dat vraagt om creativiteit en om lef om dingen te veranderen.

Om de afspraak ook vanuit de poli­tiek te bewaken, is het belangrijk vast te stellen welke kerntaken in de zorg belangrijk zijn en moeten we steeds in gesprek blijven met zowel zorgvragers als zorgverle­ners. Zoals op woensdag 30 novem­ber, als er vanaf 19.30 uur een de­bat is in buurtcentrum De Lom­merd in Arnhem over mogelijkhe­den voor een andere, vernieuwen­de aanpak in de zorg. Goede zorg begint met dialoog.