Nadat de vice-voorzitter van de vergadering bij aanvang om 19.00u eerst (naar later bleek uiterst onduidelijke) instructies had gegeven over hoe de vergadering zou verlopen, vertelde iedere fractie in pakweg twee minuten hoe zij ten opzichte van de voorgenomen bezuinigingen staat. Toen al liep het spaak. Menig fractie verweet het college het woord ‘innovatie’ als toverwoord in de bezuinigingsvoorstellen gebruikt te hebben en het gesprek met de stad niet serieus genomen te hebben (‘U heeft wel het gezicht naar de stad gericht, maar met de vingers in de oren’). Het college in de persoon van wethouder Leijsink reageerde in algemene zin op de uitspraken van de fractievoorzitters. Hij gaf aan dat het college pas na de tweede termijn, waarin de ‘specialisten’ van de fracties hun (aangepaste) amendementen zouden toelichten, dieper in zou gaan op die amendementen. Echter: er zou geen tweede termijn komen voor raadsleden, zo liet de vicevoorzitter weten, waarbij hij er vriendelijk op wees dat dit toch duidelijk op het voorblad vermeld was. Een onwaarschijnlijke hoeveelheid geharrewar, ‘punten van orde’ (die ten onrechte van de spreektijd van de fracties werden afgetrokken, blijkbaar was ook de griffie inmiddels de draad kwijt) en andere onduidelijkheden verder werd de vergadering rond 21.00u geschorst. Tussenstand: er was nog niets bereikt, de raadsleden hadden onderling nog geen inhoudelijk woord met elkaar gewisseld en de irritatiegrens van menigeen begon al in zicht te komen.
Helaas bleken de hoognodige shots cafeïne en nicotine tijdens de schorsing weinig resultaat te genereren. Illustratief was de vraag van een raadslid van Zuid Centraal - die het college zelf overigens niet meegekregen heeft, aangezien het de zaal tien minuten te laat onder een luid, veelzeggend applaus pas weer betrad - wat voor consequenties het heeft als het college een amendement afraadt, bijvoorbeeld omdat het de dekking ondeugdelijk acht. Na een vertwijfelde blik antwoordde de vicevoorzitter: “Ik heb altijd geleerd: de raad is de baas”.. Natuurlijk is de raad de baas! De raad zou namelijk deze avond haar mening aan het vormen moeten zijn over hoe op een zo acceptabel mogelijke manier bezuinigd kan worden, zodat zij daar volgende week een besluit over kan nemen. Helaas is de avond door de raadsleden overal voor gebruikt, behalve daarvoor. Je zou verwachten dat de indieners van de in totaal 42 amendementen – en dan in het bijzonder de raadsleden die tot de oppositie behoren – alles uit de kast zouden halen om de rest te overtuigen van de toegevoegde waarde van hun amendementen. Toen hier tegen 22.30u mee begonnen werd, was het echter al te laat. Het lijkt wel alsof de raad in een vlaag van verstandsverbijstering dacht dat zij in een commissievergadering beland was waarin de verschillende wethouders op het matje geroepen konden worden. Het doet er op dit moment echter feitelijk helemaal niet toe welke bezuinigingsvoorstellen het college gedaan heeft, of wat hun mening is over de ingediende amendementen en de bijbehorende dekkingen!
Uiteindelijk werd wonder boven wonder door een meerderheid van de raad besloten om volgende week tot de besluitvormende fase over te gaan. Tot die tijd zal er waarschijnlijk nog veel gebeld, gemaild en koffiegedronken worden om alle overtuigingspogingen die deze avond achterwege zijn gelaten alsnog in te halen. Ik kwam zelf aan het begin van de avond op de publieke tribune een meisje tegen die op de basisschool bij mij in de klas zat. Toen ik haar vroeg waarom ze bij deze vergadering was, antwoordde ze dat ze graag lid wil worden van een politieke partij en dat ze hoopte tijdens deze avond wat meer te leren over de standpunten van de verschillende partijen. Ik gaf haar groot gelijk toen ze het rond 22.00u op gaf en onverrichter zake naar huis ging. Na enige twijfel heb ik haar toch maar niet gevraagd of ze volgende week weer komt..